Olgunluk

Olgunluk, yenilmişliğin, kayıplığın sonuçlarındandır, nerede olmayacağının veya olamayacağının bilincinde olarak.

Meyve olgunlaşır.

Hamdır. Acı, kekri, çok ekşi, çiğnenemez, sert veya dağılandır. Güneş, rüzgar, kar ve zaman meyveye vurur. Onun, bizden kendisini uzak tuttuğu özelliklerini değiştirir.

 Olgunlaşma, ham olanın gençliğinin, yeni yetmeliğinin törpülenmesidir.  Olgunlaşma farklı / marjinal / sıra dışı / uçlarda olmak değil;  kendi içine / davranışlarına dem almaktır, dibe çökmek ve oradan görünen tarafını beslemektir.

"(...) yaşlı müzik üstadına kı­sa bir ziyarette bulundu Knecht. Gözle görülür şekilde elden ayaktan düşmeye başlamış, hanidir ağzını açıp bir şey konuş­maktan çıkmış saygıdeğer üstat sonuna kadar yitirmedi neşesi­ni, kendini koyvermedi. Üstat hasta değildi, ölümü de gerçekte bir can çekişme değil, maddesellikten yavaş yavaş bir soyutlan­maydı, bedensel varlığın ve bedensel işlevlerin giderek kaybo­luşuydu, beri yandan yaşam her an biraz daha çok gözlerin ba­kışında ve kendi içine gömülen yaşlı yüzün saçtığı hafif parıltı­da toplanıyordu. (...)  Emekli üstadın koltuğunda oturduğu küçük odaya ruh­sal bakımdan gereği gibi hazırlanmış durumda adım atan bu az sayıdaki kişi yok oluşun bu yumuşak aydınlığından içeri sı­zabiliyor, sona eren bir mükemmelleşmenin sözsüz bir suskun­luğa gömülüşünü duyumsayabiliyordu; sanki görünmez ışınla­rı sinesinde barındıran bir bölgede eğleşiyorlarmış gibi üstadın ruhunun billursu çevresinde, dünyevilikten uzak bir müziğe kulak vererek mutlu saatler geçiriyor, sonra arınmış ve güçlen­miş yüreklerle adeta bir dağın yüce doruğundan aşağı inerek günlük yaşamlarına koyuluyorlardı."  (Sayfa 278)

Boncuk Oyunu - Hermann Hesse (çev: Kamuran Şipal - YKY