ay doğacak önce
ilkin ışıklarını tutsak edeceğim karanlıklarla
ayıracağım kemendin ilmeklerini renklerinden
sonra siyahlara boyayacağım sesleri
ıpıssız limanlarda sallanan yelkenlilerin
nöbetlerinde yakamozları yakacağım tek tek
artık cinayet saati gelmiştir
yalnızlıklarını serpeceğim ayaklarının dibine çiğneyeceksin
sisler dağılıverecek
ışıyacak çelikte ayın parlaklığı
zor olmayacak kapatma gözlerini
dümdüz bir çizgi olacak alnından kanayan ay
ümitleri tükenecek verilemeyen nefeslerin
niye öldürecektim seni
yavaşça unutacağım
açılırken avuçların ölümün yalınlığına
niye öldürecektim seni
ılgınlar gibi savrulacak dere kıyılarının yelinde ruhun
nihayet ilk cinayetimsin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder